Einmalfuchs
Für die Freunde von SELinux:
Es gibt dieses großartige Tool sandbox (welches über Abhängigkeiten von
policycoreutils-sandbox mitkommt) mit dem man unter anderem auch X-Anwendungen
mit temporärem home und tmp starten kann. Zum einen habe ich einen alias in
meiner .bashrc rumfahren:
alias trashfox='sandbox -X -M -t sandbox_web_t -- firefox --private'Aber man kann sich auch einen Wegwerffuchs mit Profil bauen. Dazu erstelle man
einen Ordner .trashfox/home-base und nehme folgendes Skriptchen:
#!/bin/bash
cp -a .trashfox/home-base .trashfox/home
sandbox -X -t sandbox_web_t -H .trashfox/home -- firefox
rm -rf .trashfox/homeDamit man von seinem Profil auch was hat, sollte man beim ersten mal auf
das rm -rf … verzichten. Dann kann man nach belieben seinen Firefox
konfigurieren und nach dem Schließen des Fensters den Ordner .trashfox/home
nach .trashfox/home-base verschieben. Das ganze Skript sollte man noch nach
~/bin/ packen, falls man sowas in seinem PATH hat, damit man auch was davon
hat. Das geht natürlich auch mit beliebigen anderen Brausern bzw.
Anwendungen. Eine Idee wäre noch, statt den Ordner jedes Mal zu löschen, ihn
einfach mit einer Timestamp zu versehen — Für die spätere Neugier!
Es war einmal: Museum Shark
Wenn man es nicht hinkriegt, neue Inhalte zu erstellen, kann man immer einfach altes recyclen — Das habe ich aus den Medien gelernt. Daher präsentiere ich heute:
Alter Mist von meiner Homepage, als die Welt noch besser war.
Sonntag, 06.05.2007 01:32
Gerade einen ziemlich schlechten Horrorfilm gesehen. Und da habe ich mir gedacht, ich würde gerne mal einen Film mit dem Titel Museum Shark drehen. Die Story geht so: Ein Hai hat sich verirrt und ist durch einen Lüftungsschacht in ein Museum eingedrungen. In den folgenden 90 Minuten fällt er diverse Leute in diesem Museum an.
Nicht vergessen, liebe Kinder: Datenrecycling schont die Umwelt.
Ŝua Reto
Mi lastatempe multe pensas pri kiel la aferoj statis, kiam interreto kaj aliaj komunikiloj ankoraŭ ne (vaste) haveblis. Hieraŭ mi ekmemoris jenan 15-jaraĝan rakonton:
Kiam mi estis infano, mi ofte programis uzante la lingvon C++. Iam mi ekhavis problemon kun eta programo, kiu estis korekta, sed la kompililo rifuzis kompili ĝin. Post iom da serĉado, mi eltrovis, ke tio estis kaŭzita de cimo en la kompililo. Elturniĝis, ke mi bezonis ĝisdatigon, kiu pezis je 100MB. Tio jam estis sufiĉe multe, kaj daŭris iom da tempo por elŝuti tiun grandegan dosieron per nia retaliro, kiu tiam havis nur 8KB sekunde.
Tio ne jam estis la fino. Ĉar mia komputilo ne havis aliron al la intereto, mi devis elŝuti la dosieron per la komputilo de mia patrino. Kaj ĉar ni ne havis ian reton ene de la domo, mi iel devis transferi la dosieron al mia komputilo.
La sola solvo por mi: Partigi la dosieron en multaj pecoj, kiuj havis ĝuste la grandecon de unu diskedo. Tio signifis, ke mi ekhavis cirkaŭ 70 dosierojn kopiendajn. Ĉar mia komputilo estis en alia etaĝo de la domo — kaj mi havis nur kelkajn diskedojn — mi provis fari tiel, ke ĉiam ambaŭ komputiloj estis kopiantaj dosieron, kaj dume mi uzis la ŝtuparon por porti diskedon (uzitan aŭ pretan) al unu de la du komputiloj. Kompreneble tio bezonis iom da tempo, kaj mi memoras, ke eĉ pereis unu aŭ du diskedoj (ili ne estis tiom longvivaj estaĵoj).
Estis bona ekzerco, kaj mi sukcesis per tiu metodo. Nuntempe ĉie en mia ĉirkaŭo estas aliro al la interreto aŭ aliro al loka reto. Kaj eĉ, se ne estas, oni kutime havas sufiĉe grandajn USB-bastonetojn.
Temperaturoj
Antaŭ kelkaj monatoj mi aĉetis 15 ciferecajn temperaturmezurilojn de la tipo 1-Wire DS18B20. La ruza afero kun tiuj mezuriloj estas, ke ili ĉiuj havas propran 48-bitan adreson kaj funkcias laŭ elektra buso. Tio signifas, ke mi bezonas nur unu longan kablon kun – tiukaze – tri dratoj por konekti multajn mezurilojn. La alternativo estus bezoni du dratojn por ĉiu unuopa mezurilo, supozeble rezultante en granda kablo-ĥaoso kaj kapdoloro. La dua avantaĝo estas, ke mi rekte de la mezuriloj ricevas la temperaturon kiel nombro. Ofte oni uzas rezistilon, kies rezistanco ŝanĝiĝas laŭ temperaturo, kaj oni mem devas komplike kalkuli kiom da gradoj ĝi do efektive mezuras — ne bezonata ĉi tie :)
Intertempe mi ekuzis 12 de tiuj mezuriloj por kolekti informojn pri mia loĝejo.
La Stato
Momente funkcias ĉi tie tri elektraj busoj. Mi tiel povis ŝpari kablon kaj certigi, ke mi povas ŝanĝi kelkajn partojn sen tuŝi la tutan sistemon. Mi uzas Arduinon por komuniki kun la mezuriloj kaj la komputilo, kiu fine kolektas la informojn. La komputilo estas maŝino ĉi tie, kiu preskaŭ ĉiam estas ŝaltata. Mi tamen pripensas uzi apartan komputileton, kiel la Raspberry Pi, por tio. Estas kelkaj ŝanĝindaj aferoj pri la nuna stato de la sistemo, ĉiukaze.
La tri busoj estas dividata tiel: Unu kun unu mezurilo por la ekstera temperaturo, kiu situas malfeliĉe je la suda flanko de la domo. La dua buso estas nur en mia ĉambro, por mezuri je tri punkto la temperaturon (plafone, meze kaj planke). La tria buso iras tra la loĝejo kaj estas la plej longa kaj interesa: Ĝi mezuras la temperaturon en pluraj lokoj: En la koridoro, ekster la loĝejo apud la ŝtuparo, en la necesejo, en la banĉambro, en la kuirejo, malantaŭ kaj la fridujo kaj frostujo, kaj ĉe la pipo for de la hejtilo al la fumtubo.
La Teknikaĵoj
Videblas la arduino kun dratoj. Unuavice estas amasilo por la dratoj de la tri elektraj busoj (kun kvin dratoj).
Ĉi tie videblas buskonektilo. Unu flanko gvidas al la „amasilo“. La alia estas la kablo, kiu iras de mezurilo al mezurilo. Videblas rezistilo necesa.
Ĉi tie videblas mezurilo en la koridoro. Maldekstre estas la mezurilo. Meze la cirkvitplado kun konektilo por forpreni la mezurilon, kaj ambaŭflanke konekto al la elektra buso. Ĉio fiksita kun bela, nigra Gaffer-glubendo.
Ĉi tie videblas mezurilo gluata al pipo de la hejtilo.
La Softvaro
Ankaŭ ĉe la flanko de la softvaro estas pluraj pecoj. Unue estas la programo sur la Arduino. Ĝi simple kolektas la informojn de la mezuriloj ĉiuj kvin sekundoj, kaj poste „raportas“ ilin per seria konekto (tra USB) al apuda komputilo. Tie troviĝas programeto en la lingvo Python, kiu simple kolektas la informojn kaj metas ilin kaj en tekst-dosieron kaj en datumbazon. Trie ĝi ankaŭ raportas ilin ĉe terminalo, kiu estas „screen“-sesio por iom rigardi. La terurega flikaĵo por ŝovi la informojn en Munin, funkcias tiel, ke parto de la informoj estas periode kopiata (jes, per „sleep“ kaj „cp“) al alia dosiero, kiu estas pritraktata de la Munin-skriptaĵoj. Tiu metodo helpas memorigi min, ke mi vere volas uzi alian sistemon anstataŭ Munin ;-)
La Datumoj
Momente mi uzas la programon Munin por havigi al mi la superrigardon pri la datumoj. Ĝi ne estas vere bona ilo, sed taŭgas por la unua paŝo. Jen kelkaj bildoj, kiuj montras rezultojn de tiu eksperimento:
Planke en mia ĉambro. Indikita estas ŝanĝo pro malfermo de la fenestro.
Videblas, ke mi dum la semajnfino ne estis hejme kaj lasis la latkurtenon fermite. Tiel la suno ne kaŭzis rapidajn temperaturŝanĝojn.
Ĉi tie videblas, kiam ni por la unua fojo ĉijare ŝaltis la hejtilon. Pasintsemajne estis sufiĉe malvarma nokte. Ankaŭ videblas kelkaj eraretoj je mezuro, kiuj interalie fuŝis la indikon pri la maksimuma temperaturo. Ĉio de al la hejtilpipo gluata mezurilo.
La temperaturo apuda la ŝtuparo ene de la domo. Tiu kutime ege malrapide reagas al suno kaj aliaj eksteraj temperaturŝanĝoj, pro tio ĝi aspektas multe pli, hm, trankvile.
Temperaturo en la banĉambro; bone videblas, ke iu duŝiĝis (varmege, ;-))
Ĉi tie videblas ŝanĝo (farite de kunloĝanto) de la antaŭhejttemperaturo de la hejtilo pro varma vetero.
Tiu ĉi estas de la fridujo. Videblas la tempo uzata por malvarmiĝi (R) kaj la tempo dum kiu nenio okazas (F), kaj la temperaturo malantaŭ la fridujo falas.
Temperaturo ekstere kun du mezureraroj. Tiuj foje okazas, kaj verŝajne estas problemoj je Munin kaj ne je la mezuriloj, sed mi ankoraŭ ne trovis la tempon rigardi al tiu problemo. Ĝenerale bone videblas, ke tiu mezurilo estas ĉe la suda flanko de la domo kaj pro tio rapide reagas al la suno. Tio signifas, ke la temperaturo ne estas tiom interesa, tamen ĝi ege helpas korelacii ŝanĝojn je la vetero kun rezultoj de aliaj mezuriloj.
Enĉambra Tendumado
Dum la semajno mi iam ne povis dormi kaj decidis starigi mian tendon en mia ĉambro. Mi vere ŝatas tiun tendon :-)
Hodiaŭ mi emis fari foton de ĝi, do mi prenis kelkajn multkolorajn lumliojn, sekurecfolion kaj stativon; poste mi kunmetis la du plej bonajn fotojn. Krome, mi komputile malakrigis la fonon (rapide kaj mallerte). Do, tiel mi momente dormas nokte!
Noteto: Dum la unua nokto mi malfermis la fenestron kaj estis iu nokta birdo kiu ekstere bruis (kantis). Samtempe mia cerbo kredis, ke la plafono en la ĉambro estis nuboj kaj iu bretaro estis pintoj de arboj. Mi ĝojis, ke miaj okuloj donis tiun malĝustan informon kaj tiel mi — tamen sciante, ke mi envere estas en mia ĉambro — havis la senton esti ie surkampe apud arbaro.