Finfine ĝisdatigis na Wordpress. Ne estis tiom terure malfacila kiel mi imagis. Kaj mia imagpovo ja ĝenerale estas la plej granda ĉiutaga obstaklo al mia emo agi pri aferoj. En la kapo ĉio estas multe pli komplika ol en la realo. La komenco de la nova jaro estis miksaĵo el ĉiuj eblaj emocioj. Ĉijare mi esceptekaze havas celojn kaj ĝis nun mi ne tuj forĵetis ilin. Estas kaŭzo por iom ĝoji.

Post la JES en Gdansko restis sopiro al venonta JES — sed kompreneble ankaŭ al aliaj renkontiĝoj. Mi certe ĉijare partoprenos en IJF kaj FESTO. Ĉu aliaj? Eble. Kiel ĉiam la limigata kvanto de liberaj tagoj malhelpas. Estas unu de la celoj „korekti“ tiun situacion en aŭtuno. Tamen, pri JES: Pasintsemajnfine ni jam vizits la novan ejon kaj raportis pri tio tekste kaj fote al la JES4-teamo. La loko aspektas ege taŭga kaj la laborantoj tie jam antaŭĝojas. Vere, ili sincere antaŭĝojas. Ili diris „Ho, finfine la Esperantistoj revenas!“. Unu el ili saltetis pro ĝojo. Nekredeble. Antaŭ kelkaj jaroj tie okazis IS kaj ŝajne oni postlasis bonegan impreson. Kaŭzo por ĝoji iom pli.

Unu el la celoj por februaro estas, ĉi tie komenci skribi pli ofte. Ne nur pri miaj pensoj, kiuj kutime ne tiom interesaj estas, sed ankaŭ pri interesaj novaj trovitaĵoj en ĉiutaga vivo. Ĉar mi volas instigi min al raportado de interesaĵoj mi certe devos okupiĝi pri aferoj kun tiu epiteto. Tio, laŭ mi, bonos. Do ĉu Klemensik malkovros la mondon ĉijare?